| w dawnej Polsce: tkanina jedwabna używana na bogate ubiory i szaty liturgiczne |
| dawna broń kłująca |
| żołnierz piechoty w XV wieku |
| dział dawnej drukarni, w którym tekst układano z czcionek |
| turecka broń sieczna o wygiętej głowni |
| broń ułana |
| budowla obronna |
| broń palna dużego kalibru miotająca pociski na znaczne odległości |
| w starożytnej Grecji i Macedonii: zwarty szyk bojowy ciężkozbrojnej piechoty |
| kawałek krzemienia do krzesania ognia, używany dawniej do broni palnej |
| broń zeusa |
| broń sieczna używana dawniej przez Turków, Arabów i Persów |
| tomik wierszy Broniewskiego |
| kulki ołowiane do broni myśliwskiej |
| dostojnik dawnej Turcji |
| w dawnej Polsce: urzędnik dworski organizujący polowania |
| w dawnej Polsce: wysoki urzędnik zarządzający skarbem |
| broń kawalerii |
| dawna broń składająca się z ostrza osadzonego na długim drzewcu |
| pies obronny o krępej, muskularnej budowie i krótkiej, czarnej sierści |
| w dawnej Polsce: ubogi szlachcic zaściankowy |
| w dawnej Polsce do XIV w.: urzędnik nadworny usługujący przy stole królewskim lub książęcym |
| w dawnej Polsce: wybór króla głosami szlachty |
| duży pies obronny o masywnej budowie ciała |
| duży silny pies obronny |
| obrońca pewnego systemu poglądów |
| dawne wezwanie do broni |
| broń palna z długą lufą |
| w dawnej Polsce: jednostka objętości ciał sypkich równa jednej czwartej korca, czyli około 30 litrów |
| ręczna broń palna o długiej lufie, używana w xv-xvii wieku |